PORADNIA PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNA
32-300 OLKUSZ UL. LEGIONÓW POLSKICH 3
pedagog – Halina Gromek
Dyskalkulia – co to jest? Jak sobie z nią radzić?
Dyskalkulia jest zaburzeniem rozwojowym. Jej źródła upatrujemy we wrodzonych lub genetycznych zaburzeniach tych części mózgu, które są odpowiedzialne za zdolności matematyczne.
Dyskalkulię rozwojową można opisać jako specyficzne trudności w uczeniu się matematyki u dzieci
z przeciętnymi możliwościami rozwojowymi, sprawnie działającymi narządami zmysłu oraz właściwą stymulacją środowiska.
Symptomy trudności w uczeniu się matematyki można zauważyć już w okresie wczesnoszkolnym, ale muszą być one odróżnione od zwykłych niepowodzeń szkolnych, spowodowanych np. niskimi możliwościami intelektualnymi, zaniedbaniem ze strony domu rodzinnego lub wadami wzroku czy słuchu.
Do objawów występujących w wieku szkolnym zalicza się m.in.:
- problemy z wykonywaniem prostych działań ( pamięciowym liczeniem)
- niemożność zrozumienia poleceń i treści działań napisanych lub przeczytanych przez nauczyciela
- kłopoty z zapamiętaniem i rozróżnianiem cyfr
- kłopoty z odczytywaniem i zrozumieniem symboli matematycznych (+,-, =)
- problemy z grupowaniem i rozróżnianiem przedmiotów czy figur geometrycznych
- problemy z wyobrażaniem sobie treści zadań tekstowych
- kłopoty z posługiwaniem się pojęciami matematycznymi np. iloczyn, rzędna
- problemy z zastosowaniem matematyki w praktyce, w życiu codziennym ( odczyt mapy, godziny na zegarze, sprawdzanie wydanej reszty, itp.)
Drogi rodzicu!
Jeżeli obserwujesz powyższe objawy u swojego dziecka, możesz skorzystać z badań w kierunku dyskalkulii na terenie naszej poradni.
Diagnoza możliwa jest począwszy od szkoły podstawowej.
Rejestracji telefonicznej można dokonać pod numerem 32/6470-830 lub umówić się osobiście
w sekretariacie poradni.
CO MOŻE ZROBIĆ RODZIC, ABY POMÓC DZIECKU Z TRUDNOŚCIAMI W MATEMATYCE?
- Troszczyć się o przyjazną atmosferę w rodzinie, o zaspakajanie potrzeb emocjonalnych dziecka, a zwłaszcza potrzeby miłości i bezpieczeństwa. W domu z dzieckiem powinien pracować ten rodzic, który ma dużo cierpliwości.
- Dostrzegać sukcesy i starania dziecka, podkreślać jego dobre strony. Rodzicielskie wsparcie korzystnie wpływa na jego motywację do nauki i ćwiczeń.
- Interesować się sprawami dziecka (nie tylko szkolnymi). Dbać o prawidłowe stosunki z rówieśnikami.
- Stworzyć odpowiednie warunki do pracy w domu. Miejsce pracy dziecka musi być dobrze oświetlone, uporządkowane, wyposażone w niezbędne przybory szkolne. Należy zadbać o właściwą porę uczenia się. Dobre godziny na naukę przypadają w okresie 6.30-12.00 i 16.00-20.00. Sen między 19.00 a 24.00 jest podwójnie pokrzepiający.
- Pomóc w organizowaniu pracy domowej dziecka – nie wyręczać go to BŁĄD. Jak mówi Konfucjusz:,,Powiedz mi, a zapomnę. Pokaż, a zapamiętam. Pozwól działać, a zrozumiem.”
- Podkreślać zastosowanie matematyki w życiu codziennym.
- Stosować w uczeniu skojarzenia. Najtrudniejszy materiał łatwiej przyswoić dzięki kojarzeniu wiadomości
z obrazkami. Podczas nauczania warto pamiętać o tworzeniu wierszyków, rymowanek np. ,,w pierwszej wszystkie dodatnie, w drugiej tylko sinus, w trzeciej tangens, a w czwartej cosinus”.
- Pomóc dziecku w doborze odpowiednich metod. W uczeniu się ważne jest stosowanie tzw. płodozmianu, czyli najpierw uczymy się czegoś łatwego (dla rozgrzewki), później trudnego, przeplatamy treści humanistyczne ścisłymi, pisemne-ustnymi. Zmiana też jest odpoczynkiem.
- Wykorzystywać w nauce wszystkie możliwe kanały poznania:wzrok, słuch, dotyk ( uważnie czytać, głośno powtarzać, pisać lub rysować, robić notatki, podkreślać najważniejsze fragmenty na kolorowo)
- Zwróć uwagę na powtarzanie materiału matematycznego. Wykorzystać zasady funkcjonowania ludzkiej pamięci. Pierwsza powtórka powinna pojawić się po godzinie i trwać 5 minut. Po 24 godzinach przystępujemy do kolejnej 2-4 minutowej powtórki, dzięki której utrwalimy wiadomości na tydzień. Po 7 dniach ponownie utrwalamy materiał przez 2 minuty, co pozwoli zapamiętać materiał trwale. Wykonanie powtórek w ustalonym czasie pozwoli głębiej osadzić zapamiętaną wiedzę w pokładach pamięci ( dobrze obrazuje to poniższy rysunek z pozycji T. Buzana ,,Pamięć na zawołanie”)
